CAMİU’S-SAĞİR VE TERCEMESİ-II -

CAMİU’S-SAĞİR VE TERCEMESİ-II

CAMİU’S-SAĞİR VE TERCEMESİ-II

Bunlar hangileridir diye sordum. İşlerine sihir, büyü, dağlamak, fal karıştırmayıp, Allahü Teala'dan başkasına tevekkül ve îtimad etmeyenlerdir, buyuruldu”. Dinleyenler arasında Ukaşe (radıyallahü anh) ayağa kalkıp:

“Ya Resûlallah, dua buyur da onlardan olayım”, deyince:

“Ya Rabbi, bunu onlardan eyle”, buyurdu. Biri daha kalkıp aynı duayı isteyince:

“Ukaşe senden çabuk davrandı” buyurdu. Bir hadîs-i şerifte:

“Allahü Teala'ya tam tevekkül etseydiniz, kuşların rızkını verdiği gibi, size de gönderirdi. Kuşlar sabahleyin mideleri boş, aç gider. Akşam mideleri dolmuş, doymuş olarak dönerler” buyurdu. Yine buyurdu:

“Bir kimse Allahü Teala'ya sığınırsa, Allahü Teala onun her işine yetişir. Hiç ummadığı yerden ona rızk verir. Her kim dünyaya güvenirse, onu dünyada bırakır”

İbrahim aleyhisselamı mancınığa koyup, ateşe atarken:

“Bana Allah'ım yetişir. O iyi vekil, yardımcıdır”, dedi. Ateşe düşerken Cebrail aleyhisselam gelip, bir dileğin var mı? Dedikçe:

“Var amma, sana değil”, dedi. Böylece: “Hasbiyallah=Bana Allah yetişir”, sözünün eri olduğunu gösterdi. Bunun için Vennecmi sûresinde:

“Sözünün eri olan İbrahim” diye medh buyuruldu. Allahü Teala, Davûd aleyhisselama buyurdu ki:

“Bir kimse her şey'den ümid kesip, yalnız bana güvenirse, yerde ve göklerde bulunanların hepsi, ona zarar yapmağa, aldatmağa uğraşsalar, onu elbette kurtarırım”. Saîd ibn Cübeyr diyor ki, elimi akrep sokmuştu. Annem, elini uzat da efsun etsinler (uydurma şey'ler okusunlar) diye and verdi. Diğer elimi uzattım. Saîd elini okutmadı. Çünkü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

“Efsun yapan ve ateş ile dağlayan kimse, Allahü Teala'ya tevekkül etmemiş olur”, buyurmuştur.[1]